باد خور
باد خُور یا گَردُه نِیسُو، پرنده‌ای است کوچک وزیبا، باد خور در دشت‌ها و پشتخه‌ها ظاهر می‌شود. مخوصاً پشتخه‌ها ی او شیرینو و بست گز و مرخاو، در تابستان در کنار برکه‌ها زیاد دیده می‌شود، و درکنار چشمه‌های آب مانند: چشمه‌های دره بست گز و او شیرینو و آودون علی ومناطق کوه جنوب کوخرد و پشتخه‌های نزدیک سدهای آب مانند سد جابر و سد بز دیده می‌شود.
مشخصات
در حدود ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر طول دارد، پرهای بخش‌های بالائی بدنش قهوه‌ای ودمی تقریباً سیاه دارد. قسمت زیر بدنش مایل به سفید است. خط سیاهی در وسط دارد که قسمتی از سرش را فراگرفته‌است. این پرنده زیبا بیشتر در سوراخ درختان و شکاف کوه‌ها ودر طول جویبارها بسر می‌برد. در هنگام وزیدن باد رو به طرف باد می‌ایستد و دهنش را باز می‌کند که باد به درون او برود، بنا براین پرنده (بادخُور) نامیده شده‌است، همچنین و بعلت کوتاه بودن گردنش آن را (گَردُه نِیسُو) نیز نامیده شده‌است.
تغذیه
معمولاً از راه خوردن حشرات تغذیه می‌کند. و در زمستان و تابستان در پشتخه‌های کوه زیر زیاد دیده می‌شود.
جفت گیری وتخم گذاری
ماده اش از ۴ تا ۶ نخم می‌گذارد، مدت ۲ هفته روی تخمها می‌خوابد سپس جوجه‌ها از تخم بیرون می‌آیند. در بیشه‌های مرطوب، پرچین‌های انبوه لانه می‌سازد و در نزدیکی زمین درون بوته‌های خار و گزنه کاملاً پنهان می‌شود.
http://forum.hamnavardan.ir/showthread.php?tid=187